Een kleine greep; we hebben er een (pleeg) kind bijgekregen. Officieel sinds 1 februari 2012, onofficieel sinds september 2010. We zijn blij met hem maar het vergt wel het nodige organisatietalent om een plek voor hem te creëren. Ons huis was niet meteen ingericht op een permanente gast. We wonen nl. gewoon in een simpele rijtjeswoning.
Onze dochter is voor de tweede keer aan haar knie geopereerd en wederom zonder succes. Inmiddels zit ze volop in de molen van "Second opinion" en staan er een aantal scan's op stapel voor deze week. Deze naar aanleiding van toevallig ontdekte vlekken op haar scheenbeen-bot. Als ouder schrik je je dan te pletter!! Ze rommelt al zo lang met die knieën en dan opeens valt ze, scheurt haar enkelbanden en ontdekken ze dat er misschien wel iets anders aan de hand is. I'll keep my fingers crossed!!
Ben ik sinds januari van dit jaar werkeloos. Zomaar van de ene op de andere dag horen dat je niet meer welkom bent omdat je de vriendin van je werkgever (ex-zwager) 'niet accepteert' (???) en (terecht) hebt opgemerkt dat hij niet 'netjes' met zijn vrienden en familie( lees; kinderen) omgaat. Dertig jaar vriendschap/familieband zo op de vuilstortplaats gekieperd! "Jij verdient een lintje,man!!" Jammer alleen dat meteen ons inkomen met een derde verminderd is en ik met mijn ( bijna) 54 jaar niet meer zo makkelijk aan een nieuwe baan kom. Het betekend concreet dat we de broekriem stevig moeten aanhalen.
Helaas is die genoemde ex-zwager óók nog eens de vader van ons extra kind en is het contact tussen beiden verbroken ( tja het kind "accepteerde" de vriendin óók al niet???) wat de situatie er natuurlijk niet makkelijker op maakt. Je zou bijna gaan denken dat het aan ons ligt......ware het niet dat het dertig jaar hartstikke leuk was en we met veel plezier op die jaren terug kijken. Waren we écht onbevooroordeeld blij voor hem dat ie een nieuwe vriendin had en dat het allemaal 'rozengeur en maneschijn' leek te zijn. We hadden nooit kunnen vermoeden dat de dame in kwestie moeite zou hebben met ex-schoonfamilie en dat als een "driehoeksverhouding" zou bestempelen. Blijkbaar is niet iedereen zo ruimdenkend.
Schort er het nodige aan mijn gezondheid ( dat verhoogd de kans op het vinden van een baan ook niet écht) niet heel ernstig maar toch nét vervelend genoeg om er dagelijks last van te hebben. Vanwege die gezondheidsklachten bezoek ik het spreekuur van de specialist of huisarts regelmatig en is de "apotheek-aan-huis" vaste gast.
Het bovenstaande moest even van mijn hart, er moet ook ruimte in mijn hoofd komen, een frisse ( niet zo fris als die van vandaag!!) voorjaarsbries erdoorheen...dan komt er weer ruimte voor nieuwe dingen. Hopelijk óók inspiratie voor nieuwe verhalen ( "Het Keerpunt" ... moet nog bedacht en geschreven worden) maar éérst maar even naar de Kringloopwinkel....de zolder, kasten en mijn hoofd zijn leeg...nu de schuur nog!!
En zo krijg je een hoop op je bordje neer geploft. Als de schuur opgeruimd is, is het tijd voor je koppie denk ik? Sterkte en succes meis.
BeantwoordenVerwijderen